เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร

สู้เพื่อแม่

            วันที่ 28 มกราคม พ.ศ.2545 เป็นวันที่ผมได้เกิดมาได้เจอหน้าแม่เป็นครั้งแรก ตอนเด็กๆผมชอบตื่นมาร้องไห้ตอนกลางดึก ทำให้แม่ตื่นและนอนไม่เต็มอิ่ม แต่แม่ก็ตื่นมาดูแลผมไม่เคยบ่นว่าเหนื่อย ถึงแม้แม่จะเหนื่อย แม่ต้องอดทดเลี้ยงดูผมตั้งแต่เล็กจนโตจนทำให้ผมได้ประสบความสำเร็จมากมาย เช่น แม่ส่งเสียผมให้เรียนหนังสือ ส่งผมไปเรียนพิเศษ พาไปเที่ยว ซื้อขนมและของกินต่างๆให้กิน ให้ผมอิ่มทั้งที่แม่ยังไม่ได้กินอะไรเลย ผมอยากจะช่วยแม่ทำงานบ้าน ลดงานบ้านให้กับแม่ เวลาแม่กลับมาบ้านจะได้ไม่ต้องมาทำงานบ้านให้เหนื่อยมากขึ้น เพราะว่าแม่ผมเป็นพยาบาลต้องขึ้นเวร ต้องเดินอยู่ตลอดเวลา วันหยุดของพยาบาลก็มีน้อย ทำให้แม่ไม่สบายอยู่บ่อยครั้ง เมื่อวันอาทิตย์ที่ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2558 ผมก็ได้ไปซ้อมกิจกรรมปั่นจักรยานเพื่อแม่ Bike For Mom ตอนซ้อมฝนจะตกหนักแต่ผมก็ยังซ้อมปั่นจักรยานอยู่เป็นระยะทาง 36 กิโลเมตร พอกลับถึงบ้านเป็นเวลาเกือบทุ่มครึ่ง แม่บอกว่าไม่น่าปั่นต่อเลยฝนตกก็น่าจะกลับบ้านได้แล้ว เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก แสดงถึงความเป็นห่วงของแม่ ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้ผมได้เกิดมาเป็นลูกแม่อีกครั้ง ผมอยากจะบอกแม่ว่าผมรักแม่ที่สุดในโลก