มารยาท ระเบียบ และข้อบังคับในการใช้อินเทอร์เน็ต

                จากปัญหาการล่อลวงอันเกิดจากการเล่นอินเทอร์เน็ตที่นับวันยิ่งมีมากขึ้น ทำให้หน่วยงานที่รับผิดชอบได้พยายามหามาตราป้องกันปัญหาและภัยจากการใช้อินเทอร์เน็ต ซึ่งเกิดจากคนที่ขาดจิตสำนึกที่ดีต่อสังคม ดังนั้น จึงเป็นหน้าที่ของของคนทุกคนที่สร้างจิตสำนึกที่ดีต่อทั้งตนเอง และสังคม เพื่อหลีกเลี่ยงและรับมือกับความเสี่ยงจากภัยออนไลน์ ทั้งนี้รองศาสตราจารย์ยืน ภู่วรวรรณได้กล่าวถึง บัญญัติ 10 ประการ ซึ่งเป็นจรรยาบรรณที่ผู้ใช้อินเทอร์เน็ตควรยึดถือไว้เสมือนเป็นแม่บทของการปฏิบัติ ซึ่งผู้ใช้พึงระลึกละเตือนความจำเสมอ ดังนี้

                1.ต้องไม่ใช้คอมพิวเตอร์ทำร้าย หรือละเมิดผู้อื่น เช่น ไม่เผยแพร่ข้อความกล่าวหาบุคคลอื่นให้ได้รับความเสียหาย ไม่เผยแพร่รูปภาพลามกอนาจาร

                2.ต้องไม่ใช้คอมพิวเตอร์รบกวนการทำงานของผู้อื่น เช่น การเล่นเกมหรือเปิดเพลงด้วยคอมพิวเตอร์รบกวนผู้อื่นที่อยู่ใกล้เคียง

                3.ต้องไม่สอดแนม แก้ไข หรือเปิดดูแฟ้มข้อมูลของผู้อื่นก่อนได้รับอนุญาต

                4.ต้องไม่ใช้คอมพิวเตอร์เพื่อการโจรกรรมข้อมูลข่าวสาร

                5.ต้องไม่ใช้คอมพิวเตอร์สร้างหลักฐานที่เป็นเท็จ

                6.ต้องไม่ใช้คอมพิวเตอร์คัดลอกหรือใช้โปรแกรมของผู้อื่นที่มีลิขสิทธิ์โดยไม่ได้รับอนุญาต

                7.ต้องไม่ใช้คอมพิวเตอร์ละเมิดการใช้ทรัพยากรคอมพิวเตอร์โดยที่ตนเองไม่มีสิทธิ์

                8.ต้องไม่นำเอาผลงานของผู้อื่นมาเป็นของตน

                9.ต้องคำนึงถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับสังคมอันเป็นผลมาจากการกระทำของตน

                10.ต้องใช้คอมพิวเตอร์โดยเคารพกฎ ระเบียบ กติกา และมีมารยาทของหน่วยงาน สถาบันหรือสังคมนั้นๆ

สู้เพื่อแม่

            วันที่ 28 มกราคม พ.ศ.2545 เป็นวันที่ผมได้เกิดมาได้เจอหน้าแม่เป็นครั้งแรก ตอนเด็กๆผมชอบตื่นมาร้องไห้ตอนกลางดึก ทำให้แม่ตื่นและนอนไม่เต็มอิ่ม แต่แม่ก็ตื่นมาดูแลผมไม่เคยบ่นว่าเหนื่อย ถึงแม้แม่จะเหนื่อย แม่ต้องอดทดเลี้ยงดูผมตั้งแต่เล็กจนโตจนทำให้ผมได้ประสบความสำเร็จมากมาย เช่น แม่ส่งเสียผมให้เรียนหนังสือ ส่งผมไปเรียนพิเศษ พาไปเที่ยว ซื้อขนมและของกินต่างๆให้กิน ให้ผมอิ่มทั้งที่แม่ยังไม่ได้กินอะไรเลย ผมอยากจะช่วยแม่ทำงานบ้าน ลดงานบ้านให้กับแม่ เวลาแม่กลับมาบ้านจะได้ไม่ต้องมาทำงานบ้านให้เหนื่อยมากขึ้น เพราะว่าแม่ผมเป็นพยาบาลต้องขึ้นเวร ต้องเดินอยู่ตลอดเวลา วันหยุดของพยาบาลก็มีน้อย ทำให้แม่ไม่สบายอยู่บ่อยครั้ง เมื่อวันอาทิตย์ที่ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2558 ผมก็ได้ไปซ้อมกิจกรรมปั่นจักรยานเพื่อแม่ Bike For Mom ตอนซ้อมฝนจะตกหนักแต่ผมก็ยังซ้อมปั่นจักรยานอยู่เป็นระยะทาง 36 กิโลเมตร พอกลับถึงบ้านเป็นเวลาเกือบทุ่มครึ่ง แม่บอกว่าไม่น่าปั่นต่อเลยฝนตกก็น่าจะกลับบ้านได้แล้ว เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก แสดงถึงความเป็นห่วงของแม่ ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้ผมได้เกิดมาเป็นลูกแม่อีกครั้ง ผมอยากจะบอกแม่ว่าผมรักแม่ที่สุดในโลก